الگوی فراگیر بازداری اجتماعی، احساست بی کفایتی، و حساسیت مفرط به ارزیابی منفی، که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد،

به صورتی که با چهار ( یا تعداد بیشتری) از موارد زیر نمایان می شود:

1. از فعالیت های شغلی که ارتباط میان فردی قابل ملاحظه ای در بردارند به علت ترس از انتقاد، عدم تأیید، یا طرد اجتناب می کند.
2. تا وقتی مطمئن نباشد که دیگران دوستش دارند، مایل نیست با آنها معاشرت کند.
3. چون می ترسد شرمنده یا تمسخر شود، در روابط صمیمانه خویشتنداری نشان می دهد.
4. دل-مشغول انتقاد شدن یا طرد شدن در موقعیت های اجتماعی است.
5. در موقعیت های میان فردی تازه به علت احساسات بی کفایتی ، بازداری شده است.
6. خود را از نظر دیگران، از لحاظ اجتماعی بی عرضه، ناخوشایند یا حقیر تصور می کند.
7. معمولاً مایل نیست دست به مخاطرات شخصی بزند یا درگیر هر فعالیت تازه ای شود ، زیرا ممکن است موجب شرمندگی شود.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“