حداقل به مدت ۲ سال (در کودکان و نوجوانان حداقل یک سال) چند دوره همراه با نشانه های هیپومانیک وجود داشته است که ملاک های دوره ی هیپومانیک وجود داشته است که ملاک های دوره ی هیپومانیک را برآورده نمی کنند و چند دوره همراه با نشانه های افسردگی که ملاک های دوره افسردگی اساسی را برآورده نمی کنند.

در طول ۲ سال فوق (۱ سال در کودکان و نوجوانان)، دوره های هیپومانیک و افسردگی حداقل نیمی از مواقع وجود داشته اند و فرد هر بار بیشتر از ۲ ماه بدون این نشانه ها نبوده است. ملاک های دوره ی افسردگی اساسی، مانیک، یا هیپومانیک هرگز برآورده نشده اند. نشانه ها ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی مواد (مثل سوء مصرف مواد مخدر، دارو) یا بیماری جسمانی دیگر (مثل پرکاری تیروئید) نیستند. نشانه های ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کنند.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“