اشتغال ذهنی به داشتن بیماری جدی یا مبتلا شدن به آن در حالیکه نشانه های جسمانی وجود ندارند یا، اگر وجود داشته باشند، از نظر شدت خفیف هستند.

اگر بیماری جسمانی دیگر یا خطر زیاد دچار شدن به بیماری جسمانی وجود داشته باشد (مثلاً سابقه خانوادگی نیرومند موجود باشد)، اشتغال ذهنی آشکارا بیش از اندازه یا نامناسب است. در این بیماری ها، سطح بالای اضطراب در مورد سلامتی وجود دارد، و فرد به راحتی در مورد وضع سلامت شخصی به وحشت می افتد. فرد رفتارهای مرتبط با سلامتی افراطی انجام می دهد (مثلاً بارها بدن خود را برای یافتن علایم بیماری وارسی می کند) یا اجتناب ناسازگارانه بروز می دهد (مثلاً از قرار ملاقات ها با دکتر و بیمارستان ها اجتناب می کند). اشتغال ذهنی به بیماری حداقل به مدت ۶ ماه ادامه یافته است، اما بیماری خاصی که فرد از آن می ترسد ممکن است در طول این مدت تغییر کند.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“