الگوی فراگیر بزرگ منشی (در عالم خیال یا رفتار) نیاز به تحسین، و فقدان همدلی، که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد،

به صورتی که با پنج یا تعداد بیشتری) از موارد زیر نمایان می شود:

1. احساس اهمیت شخصیت بزرگ منشانه ای دارد (مثل موفقیت ها و استعدادهای اغراق آمیز، انتظار دارد بدون موفقیت های مناسب، به عنوان فرد برتر شناخته شود).
2. دل-مشغول خیال پردازی های موفقیت، قدرت، ذکاوت، زیبایی، یا عشق ایده آل نامحدود است.
3. معتقد است که او «استثنایی» و بی نظیر است و فقط توسط افراد (یا نهادهای) استثنایی یا عالی مقام می تواند درک شود، یا باید با آنها معاشرت کند.
4. به تحسین بیش از حد نیاز دارد.
5. احساس سزاواری دارد (یعنی، انتظارات نامعقول در مورد برخورد بسیار مطلوب یا اطاعت خودکار از توقعات او).
6. از لحاظ میان فردی بهره کش است (یعنی، برای رسیدن به هدف های خودش از دیگران سوء استفاده می کند).
7. فاقد همدلی است؛ مایل نیست احساسات و نیازهای دیگران را تأیید کند یا خود را با آنها برابر بداند.
8. اغلب به دیگران حسادت می کند یا معتقد است دیگران به او حسد می ورزند.
9. رفتارها یا نگرش های متکبر و پرنخوت نشان می دهد.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“