در اکثر چرخه های قائدگی، حداقل پنج نشانه باید در هفته آخر قبل از شروع قاعدگی ها وجود داشته باشند، ظرف چند روز بعد از شروع قاعدگی ها رو به بهبود روند، و یا ناپدید شوند.

یکی (یا تعداد بیشتری) از نشانه های زیر باید وجود داشته باشد:

1. ناپایداری عاطفی محسوس (مثل نوسانات خلقی؛ احساس غمگینی یا گریه ی ناگهانی، یا حساسیت بیشتر نسبت به طرد).
2. تحریک پذیری یا خشم محسوس یا افزایش تعارض های میان فردی.
3. خلق افسرده ی محسوس، احساس ناامیدی، یا افکار محکوم کردن خود.
4. اضطراب، تنش محسوس، و / یا احساس برانگیخته یا کفری بودن.
5. کاهش علاقه به فعالیت های معمول (مثل کار، تحصیل، دوستان، سرگرمی ها).
6. مشکل ذهنی در تمرکز.
7. رخوت، خستگی پذیری راحت، یا فقدان انرژی محسوس.
8. تغییر محسوس در اشتها؛ پرخوری؛ یا اشتیاق به غذایی خاص.
9. پرخوابی یا بی خوابی.
10. احساس از توان افتادن یا کنترل نداشتن.
11. نشانه های جسمانی نظیر التهاب یا ورم پستان، درد مفاصل یا عضله، احساس «بادکردگی» یا افزایش وزن.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“