در آگورافوبی ترس یا اضطراب محسوس در مورد دو (یا تعداد بیشتری) از پنج موقعیت زیر به وجود می آید:

• استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی (مثل اتومبیل ها، اتوبوس ها، قطارها، کشتی ها، هواپیماها).
• بودن در مکان های باز (مثل پارکینگ های بی سقف، بازارها، پل ها).
• بودن در مکان های بسته ( مثل فروشگاه ها، تئاتر ها، سینماها).
• ایستادن در صف یا بودن در جمعیت.
• تنها بیرون از خانه بودن.

فرد به علت اینکه فکر می کند در صورت وقوع نشانه های شبه وحشت زدگی یا نشانه های ناتوان کننده یا خجالت آور دیگر (مثل ترس از زمین خوردن در سالخوردگان، ترس از بی اختیاری ادرار یا مدفوع) گریختن ممکن است دشوار باشد یا امکان کمک ممکن است وجود نداشته باشد، از این موقعیت ها می ترسد یا اجتناب می کند. موقعیت های آگورافوبی تقریباً همیشه ترس یا اضطراب را تحریک می کنند. بیمار از موقعیت های آگورافوبی به طور فعال اجتناب می کند، این موقعیت ها به حضور یک همراه نیاز دارند، یا با ترس یا اضطراب شدید تحمل می کند. ترس یا اضطراب با خطر واقعی که توسط موقعیت های آگورافوبیک ایجاد می شوند و با موقعیت اجتماعی- فرهنگی، مناسب نیست و مداوم است، معمولاً به مدت ۶ ماه یا بیشتر ادامه می یابد. اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سید محمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“