الگوی مداوم بی توجهی و / یا بیش فعالی- تکانش گری که در عملکرد یا رشد اختلال ایجاد می کند، 

 به صورتی که با (۱) و /یا (۲) مشخص می شود:

1. بی توجهی: اغلب نمی تواند به جزئیات توجه دقیق کند یا در تکالیف درسی، در محل کار یا هنگام فعالیت های دیگر اشتباهات بی دقتی می کند. اغلب در حفظ کردن توجه در تکالیف یا فعالیت های بازی مشکل دارد (مثلاً در متمرکز ماندن هنگام سخنرانی ها، گفتگوها یا روخوانی طولانی مشکل دارد). اغلب به نظر می رسد که وقتی مستقیماً با او صحبت می شود گوش نمی دهد. اغلب دستور العمل ها را دنبال نمی کند و نمی تواند تکالیف درسی، کارهای عادی و روزمره یا وظایف را در محل کار کامل کند. اغلب در سازمان دادن به تکالیف و فعالیت ها مشکل دارد. اغلب از پرداختن به تکالیفی که به تلاش ذهنی مداوم نیاز دارند اجتناب می کند، از آنها بیزار است، یا مایل به انجام دادن آنها نیست. اغلب لوازم لازم برای تکالیف و فعالیت ها را گم می کند (مثل لوازم مدرسه، مدادها، کتاب ها، ابزارها، کیف ها ، کلیدها، دفترچه، عینک، تلفن های موبایل). اغلب به وسیله محرک های نامربوط به راحتی حواس پرت می شود (در مورد نوجوانان بزرگتر و بزرگسال می تواند افکار نامربوط باشد). اغلب در فعالیت های روزمره فراموشکار است (مثل انجام دادن کارهای روزمره، پی فرمان کسی رفتن، در مورد نوجوانان بزرگتر و بزرگسالان، جواب دادن به تلفن، پرداختن صورتحساب ها، سر قرار حاضر شدن).
2. بیش فعالی و تکانش گری: اغلب دست ها و پاها بی قرارند و در صندلی خود وول می خورند. در موقعیت هایی که نشسته ماندن انتظار می رود، اغلب صندلی خود را ترک می کند (مثلاً محل خود را در کلاس، اداره یا محل کار دیگر یا موقعیت های دیگری که باقی ماندن در محل ضرورت دارد، ترک می کند). اغلب در موقعیت های نامناسب، می دود یا از چیزها بالا می رود (توجه: در نوجوانان یا بزرگسالان، ممکن است به احساس بی قراری محدود باشد). اغلب نمی تواند ساکت بازی کند یا به فعالیت های اوقات فراغت بپردازد. اغلب «در حال جنب و جوش» است، طوری عمل می کند گویی «موتوری او را به حرکت وا می دارد» (مثلاً نمی تواند برای مدت طولانی آرام باشد یا از آرام بودن ناراحت است، مثل زمانی که در رستوران یا جلسات است، ممکن است دیگران احساس کنند که او بی قرار است یا به سختی می توان پا به پای او رفت). اغلب بیش از اندازه صحبت می کند. اغلب قبل از اینکه سؤالی کامل شده باشد پاسخ را از دهان می پراند. اغلب منتظر نوبت ماندن برایش دشوار است. اغلب مزاحم دیگران می شود (برای مثال، وسط گفتگوها، بازی ها، یا فعالیت ها می پرد، ممکن است از لوازم دیگران بدون اجازه استفاده کند، در مورد نوجوانان و بزرگسالان ممکن است مزاحم کار دیگران شود).

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“