دوره متمایز خلق که به طور نابهنجار و مداوم بالا، گشاده (بی تکلف) یا تحریک پذیر است و افزایش نابهنجار و مداوم فعالیت یا انرژی هدفمند که حداقل یک هفته ادامه می یابد و در بخش عمده ای از روز، تقریباً هر روز، وجود دارد (یا هر مدتی اگر بستری کردن ضرورت داشته باشد).

در طول این دوره، اختلال خلقی و افزایش انرژی یا فعالیت، با درجه ی قابل ملاحظه ای از سه نشانه ی زیر ( یا بیشتر) وجود دارند و بیانگر انحراف محسوس از رفتار عادی هستند.

1. عزت نفس کاذب یا بزرگ منشی.
2. کاهش نیاز به خواب (مثلاً بعد از فقط ۳ ساعت خواب احساس می کند استراحت کرده است).
3. پر حرف تر از معمول یا فشار برای ادامه دادن صحبت.
4. پرش افکار یا تجربه ی ذهنی که افکار شتاب دارند.
5. حواس پرتی (یعنی توجه خیلی راحت به محرک های بیرونی بی اهمیت یا نامربوط جلب می شود)، به صورتی که گزارش یا مشاهده می شود.
6. افزایش فعالیت هدفمند (خواه اجتماعی،در محل کار یا مدرسه، یا جنسی) یا سراسیمگی روانی – حرکتی (یعنی ، فعالیت بی منظور بدون هدفمندی).
7. مشغولیت بیش از حد در فعالیت هایی که توان زیادی برای پیامدهای ناراحت کننده دارند (مثل ولخرجی کردن مهار نشده در خرید، بی احتیاطی های جنسی، یا سرمایه گذاری احمقانه).

اختلال خلقی به قدر کافی شدید هست که عملکرد اجتماعی یا شغلی را مختل کرده یا بستری شدن را ایجاب کند تا از صدمه رساندن به خود یا دیگران پیشگیری شود یا ویژگی های روان پریشی وجود دارند. این دوره ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی مواد (مثل سوء مصرف مواد مخدر، دارو،درمان دیگر) یا بیماری جسمانی دیگر نیست.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“