در طول دوره ۱ ماهه وجود دو ملاک زیر (یا تعداد بیشتر)، هر یک برای مدت زمان قابل ملاحظه ای (باید حداقل یکی از اینها باید (۱)، (۲)، یا (۳) باشد).

1. هذیان ها.
2. توهمات.
3. گفتار آشفته (مثل انحراف گفتار یا گسیختگی مکرر).
4. رفتار بسیار آشفته یا کاتاتونیک.
5. نشانه های منفی (یعنی کاهش ابراز هیجانی یا بی ارادگی).

برای مدت زمان قابل ملاحظه ای از شروع اختلال، سطح عملکرد در یک یا چند زمینه عمده، مانند کار، روابط میان فردی، یا مراقبت شخصی به طور مشخصی زیر سطحی است که قبل از شروع حاصل شده است (یا در صورتی که شروع در کودکی یا نوجوانی باشد، ناتوانی در رسیدن به سطح مورد انتظار عملکرد میان فردی، تحصیلی، یا شغلی وجود دارد). علایم مداوم اختلال حداقل به مدت ۶ ماه ادامه می یابند. این اختلال ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی مواد (مثل سوء مصرف مواد مخدر، دارو) یا بیماری جسمانی دیگر نیست.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“