الگوی فراگیر کمبودهای اجتماعی و میان فردی که با ناراحتی زیاد از روابط صمیمی و کاهش قابلیت برای آن به علاوه تحریف های شناختی یا ادراکی و عجیب و غریب بودن رفتار مشخص می شود که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلف وجود دارد،

به طوری که با پنج (یا تعداد بیشتری) از موارد زیر نمایان می شود:

1. افکار ارجاعی (بدون هذیان های ارجاعی).
2. عقاید عجیب و غریب با تفکر سحرآمیز که بر رفتار تأثیر می گذارند و یا هنجارهای خرده فرهنگ هماهنگ نیستند (مثل خرافات ، اعتقاد به غیب بینی، تله پاتی یا «حس ششم» در کودکان و نوجوانان خیالپردازی ها و اشتغال های ذهنی عجیب و غریب).
3. تجربیات ادراکی غیر عادی، از جمله خطاهای حسی بدنی.
4. تفکر و گفتار عجیب و غریب (مثل مبهم، مشروح، استعاره ای، پر طول و تفصیل، یا قالبی).
5. سوء ظن یا اندیشه پردازی پارانوئید.
6. عاطفه ی نامناسب یا مهار شده .
7. رفتار یا ظاهری که عجیب و غریب و نامتعارف، یا غیر عادی است.
8. فقدان دوستان صمیمی یا محرم اسرار غیر از خویشاوندان درجه اول.
9. اضطراب اجتماعی بیش از حد که با آشنایی کاهش نمی یابد و با ترس های پارانوئید و نه قضاوت های منفی در مورد خود ارتباط دارد.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“