بیماران دست به خوردن مداوم مواد غیر مغذی، غیر غذایی در طول دوره ی حداقل یک ماه می کنند.

خوردن مواد غیر مغذی، غیر غذایی با سطح رشد فرد نامناسب است. این رفتار خوردن بخشی از شیوه ی هنجاری که از لحاظ فرهنگی یا اجتماعی تأیید شده باشد نیست. اگر رفتار خوردن در زمینه ی اختلال روانی دیگر مثل ناتوانی عقلانی (اختلال عقلانی رشدی، اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی) یا بیماری جسمانی (از جمله حاملگی) روی دهد، به قدر کافی شدید هست که توجه بالینی اضافی را موجه سازد.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“