ملاک های تشخیصی برای اختلال عصبی – شناختی عمده یا خفیف برآورده شده اند. شواهدی از صدمه ی مغزی آسیب زا وجود دارد – یعنی، ضربه به سر یا مکانیزم های دیگر حرکت سریع یا جابجایی مغز داخل جمجمه،

همراه با یک تعداد بیشتری از موارد زیر:

1. از دست دادن هشیاری.
2. یاد زدودگی پس از آسیب.
3. عدم تشخیص موقعیت و سردرگمی.
4. علایم عصبی (مثل تصویربرداری عصبی که صدمه را ثابت می کند؛ شروع تازه حملات صرعی؛ بدتر شدن محسوس اختلال صرعی از پیش موجود؛ دو نیمگی های میدان دید؛ نابویابی؛ فلج خفیف یک سویه).

اختلال عصبی – شناختی بلافاصله بعد از وقوع صدمه ی مغزی آسیب زا یا بلافاصله پس از برگشت هشیاری وجود دارد و تا بعد از دوره ی حاد پس از صدمه زدن ادامه می یابد.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“