حداقل به مدت ۲ سال (در کودکان و نوجوانان حداقل یک سال) چند دوره همراه با نشانه های هیپومانیک وجود داشته است که ملاک های دوره ی هیپومانیک وجود داشته است که ملاک های دوره ی هیپومانیک را برآورده نمی کنند و چند دوره همراه با نشانه های افسردگی که ملاک های دوره افسردگی اساسی را برآورده نمی کنند.

مشکلات مداوم در استفاده ی اجتماعی ارتباط کلامی و غیرکلامی به صورتی که با تمام موارد زیر آشکار می شوند:

اختلالات ارتباطات، کمبودها در زبان، گفتار و ارتباط را شامل می شوند.

مواجهه با مرگ واقعی یا تهدید به مرگ، صدمه ی جدی، یا خشونت جنسی به صورت یک (یا تعداد بیشتری از موارد زیر:

1. تجربه کردن مستقیم رویداد (رویدادهای) آسیب زا.
2. شاهد بودن رویداد (رویدادهایی) که برای دیگران رخ داده است.
3. آگاهی از اینکه رویداد (رویدادهایی) برای اعضای خانواده ی نزدیک یا دوست نزدیک روی داده است.
4. تجربه کردن مواجهه ی مکرر یا شدید با جزئیات ناگوار رویداد (رویدادهای) آسیب زا (مثلاً اولین پاسخ دهندگان جنازه های انسان را جمع می کنند؛ افسران پلیس بارها با جزئیات کودک آزاری مواجه می شوند).

مواجهه با مرگ واقعی یا تهدید به مرگ، جراحت جدی، یا خشونت جنسی به صورت یکی (یا تعداد بیشتری) از موارد زیر:

1. تجربه کردن مستقیم رویداد (رویدادهای) آسیب زا.
2. شاهد بودن رویداد (رویدادها) به صورتی که برای دیگران رخ داده است.
3. آگاهی از اینکه رویداد (رویدادهای) آسیب زا برای اعضای خانوادة نزدیک یا دوستان نزدیک اتفاق افتاده است. در موارد مرگ واقعی یا تهدید به مرگ عضوی از خانواده یا دوست، این رویداد (رویدادها) باید خشونت آمیز یا تصادفی بوده باشد.
4. تجربه کردن مواجهة مکرر یا شدید با جزئیات ناخوشایند رویداد (رویدادهای) آسیب زا.

دوره بدون وقفه بیماری که در طول آن، دوره خلقی اساسی (افسردگی اساسی یا مانیک) وجود داشته باشد.

در این افراد هذیان، توهمات، گفتار آشفته (مثل انحراف گفتار یا گسیختگی مکرر)، رفتار بسیار آشفته یا کاتاتونیک و یا نشانه های منفی (یعنی، کاهش ابراز هیجانی یا بی ارادگی). 

ترس یا اضطراب محسوس در مورد یک یا چند موقعیت اجتماعی که در آنها فرد با احتمال بررسی دقیق دیگران مواجه می شود.

اشتغال ذهنی به داشتن بیماری جدی یا مبتلا شدن به آن در حالیکه نشانه های جسمانی وجود ندارند یا، اگر وجود داشته باشند، از نظر شدت خفیف هستند.

ترس یا اضطراب نامتناسب با رشد و بیش از اندازه دربارة جدایی از کسانی که فرد به آنها دلبسته است،

اضطراب و نگرانی بیش از حد (انتظار بیمناک)، که در بیشتر روزها حداقل به مدت ۶ ماه، در مورد چند واقعه یا فعالیت روی می دهند. (مانند عملکرد شغلی یا تحصیلی).

در طول مدت ۲ هفته پنج (یا تعداد بیشتری) از نشانه های زیر وجود داشته اند و انحراف از عملکرد قبلی را نشان می دهند. حداقل یکی از نشانه ها یا (۱) خلق افسرده و یا (۲) فقدان علاقه یا لذت است.

این اختلال بیانگر تحکیم اختلال افسردگی اساسی مزمن و اختلال افسرده خویی است.

شکایت عمده در مورد نارضایتی از کیفیت یا کمیت خواب در ارتباط با یک (یا تعداد بیشتری) از نشانه های زیر:

1. مشکل شروع کردن خواب. (در کودکان این ممکن است به صورت مشکل شروع کردن خواب بدون مداخله ی مراقبت کننده آشکار شود).
2. مشکل حفظ کردن خواب که با بیداری های مکرر یا مشکلات برگشتن به خواب بعد از بیداری ها مشخص می شود. (در کودکان این ممکن است به صورت مشکل برگشتن به خواب بدون مداخله مراقبت کننده آشکار شود).
3. بیدار شدن صبح زود همراه با ناتوانی در برگشتن به خواب.

در این اختلال، طغیان های خشم مکرر و شدید به صورت کلامی (مثل غیظ های کلامی) و /یا رفتاری آشکار می شوند (مثل پرخاشگری جسمانی به افراد یا اموال) که از نظر شدت یا مدت خیلی بی تناسب با موقعیت یا تحریک است.